فوبیای اجتماعی

هراس اجتماعی این به اختلال اضطرابی است که فرد در موضوعات و رویدادهای اجتماعی با آن روبرو است. تحریک این وضعیت ناشی از ترس از ارزیابی منفی دیگران و تحقیر است. ناراحتی ، که به عنوان اختلال اضطراب اجتماعی نیز شناخته می شود ، یکی از شایع ترین بیماری ها است.

هراس اجتماعی؛ در مناطق محدودی مانند ترس از صحبت در مقابل عموم و همچنین ابعاد زندگی روزمره افراد دیده می شود. این بیماری در دوره های کودکی یا بزرگسالی شایع است که فرد خود را نشان می دهد.

هراس اجتماعی؛ افراد دارای ناراحتی در مناطق و موقعیت های اجتماعی احساس تنش و ناراحتی می کنند.

علل هراس اجتماعی؛ می تواند بر پایه های بسیاری پایه گذاری شود. اما عوامل ژنتیکی بیشترین سهم را در بروز این بیماری دارند. سابقه خانوادگی فرد یا اعضای خانواده؛ ممکن است احتمال بروز این اختلال را در فرد افزایش دهد. در عین حال ، قسمت بیش فعال آمیگدال در مغز که احساس ترس را کنترل می کند ، باعث شکل گیری این وضعیت می شود.

عوامل ایجاد کننده اختلال اضطراب اجتماعی؛ تنوع خانواده هایی که در خانواده ای بیش از حد کنترل و ستم دیده بزرگ شده اند ، در بزرگسالی فرزندان خجالتی هیچ گونه ظاهر جسمی ندارند.

همچنین در بزرگسالی افرادی که مشکلات مختلف سلامتی مربوط به صدای خود را تجربه کرده اند ، دیده می شود.

علائم هراس اجتماعی؛ اگرچه خود را به روشهای مختلفی تجلی می دهد ، اما به طور عمده در انواع فیزیولوژیکی و عاطفی تجلی می یابد. ترس ، تپش قلب ، گرگرفتگی صورت ، احساس تحریک پذیری ، تاکی کاردی ، تعریق بیش از حد ، تنگی نفس ، خشکی دهان ، درد شکم ، تاری دید در ابتدا ، تار شدن در دست و صدا ممکن است به روش های مختلفی بروز کند.

تشخیص هراس اجتماعی؛ آیا فرد با توجه به شرایط دیگر دچار هراس اجتماعی می شود. یا با تلاش برای تشخیص اینکه آیا این یک مشکل سلامت جسمی یا روانی ایجاد کرده است ، تشخیص داده می شود. در فرایند تشخیص ، لازم است به فرکانس و شرایطی که علائم در آن اتفاق می افتد ، نگاه کنید. به منظور تعیین میزان ناراحتی ، فرد تحت آزمایش های مختلفی قرار می گیرد.

تست هراس اجتماعی؛ برای تعیین میزان ناراحتی استفاده می شود. متداول ترین این تست ها مقیاس اضطراب اجتماعی لیبیویتز است. آزمون نقش فرد را در مواجهه با موقعیت های مختلف اندازه گیری می کند. 24 با آزمون متشکل از سؤالات مشخص می شود.

درمان هراس اجتماعی؛ درمان روانپزشکی یکی از اساسی ترین روشهای انتخاب است. علاوه بر این ، درمان دارویی اعمال می شود. با این حال ، اگرچه این فرآیندها یک روش مفید در بسیاری از بیماران است ، اما ممکن است در صورت مفید بودن آنها بوجود نیاید.

روان درمانی؛ هدف از این کار این است که بیمار در طی فرایند قضاوت های منفی مربوط به خود را تغییر داده و تغییر دهد. این هدف برای جلب اعتماد به موقعیت های اجتماعی است.

دارو؛ انواع مختلفی از داروها در روند استفاده وجود دارد. داروهای زیادی به ویژه داروهای افسردگی وجود دارد.