تعریف و منابع قانون
- تعریف و منابع قانون
- با توجه به روند تاریخی ، به دلیل اشکال مختلف قانون در هر دوره ، نمی توان تعریف خاصی از قانون ارائه داد. با این حال ، متداول ترین تعریف از قانون این است: "این مجموعه قوانینی است که روابط بین افراد را تنظیم می کند و در صورت عدم رعایت آنها مجازات می شود. در فرم.
- در زمان های قدیم مکانیسم خود جستجو برای افراد وجود دارد. اما این وضعیت باعث ایجاد هرج و مرج در جامعه شده است. مردم مقررات قانونی را برای جلوگیری از این امر وضع كرده اند. در حقیقت ، پیروی از این قواعد حقوقی ، یک سیستم دولتی کاملاً جدید را تحت عنوان دولت قانون ایجاد کرده است.
- با تولد قانون ، هرج و مرج در جوامع به حداقل رسید و به دنبال صلح اجتماعی بود. و اولین نمونه های آن در دوران امپراتوری روم فاش شد. حتی امروز نیز بیشتر دانشکده های حقوق تحت عنوان حقوق روم تدریس می شوند.
منابع قانون
- ما می توانیم منابع حقوقی را به عنوان منابع حقوقی مکتوب ، منابع حقوقی نانوشته و منابع حقوقی کمکی طبقه بندی کنیم. منابع کتبی قانون در سلسله مراتب هنجارها یافت می شوند. قانون اساسی اول می آید. قانون اساسی مهمترین منبع قانون مکتوب است. اساسنامه های Kanun-i Esasi ، 1921 ، 1924 ، 1961 ، 1982 نمونه هایی از تاریخ قانون ما هستند. قانون اساسی عموماً شامل عملکرد اساسی دولت و مقررات مربوط به حقوق و آزادیهای اساسی است. منابع قانون ، احکام قانونی ، اساسنامه ، قوانین و مقررات را می توان به عنوان نمونه ذکر کرد.
- منابع نانوشته قانون وقتی که به قانون عرف فکر می کنیم به ذهن خطور می کند. حقوق عرفی سیستمی ندارد که در سراسر ایالت اعمال شود. در عوض ، این منبع قانونی است که در برخی مناطق اعمال می شود. قضاتی که به اجرای قوانین می پردازند ، قانون عرف را تعیین می کنند و طبق شرایط منطقه آن را اعمال می کنند.
- قانون عرفی چگونه شکل می گیرد؟ عناصر خاصی برای شکل گیری قانون عادی مورد نیاز است. این عناصر عنصر مادی (تداوم) ، عنصر معنوی (اعتقاد به ضرورت) ، عنصر حقوقی (حمایت دولت) هستند. برای اینکه عنصر ماده شکل بگیرد ، این قاعده عرفی باید سالها است اعمال شود. برای عنصر معنوی ، باید اعتقادی در جامعه وجود داشته باشد. و سرانجام ، برای عنصر قانونی ، حمایت دولت لازم است.
- منابع حقوق کمکی عبارتند از دادرسی دیوان عالی و دکترین.