من هنوز نمی دانم دوستان علاقه مند وجود دارد ، اما اجازه دهید سعی کنم به شما دوستان بگویم. چون احساس می کرد سرگردانی و گیجی وجود دارد
1- مقالات به دو عنوان bestimmte (قطعی) و unbestimmte (نامشخص) تقسیم می شوند.
مقاله خاص به این معنی است که هر مقاله به وضوح در مقابل کلمه باشد
به معنای. و جنسیت اسم ، شکل آن و اینکه مفرد است یا جمع را نشان می دهد.
Bestimmte Artikel: من نامزد (به نام ساده)
der mann
مرگ Frau
داس نوع
بنابراین وقتی به مثالها نگاه می کنیم مانند مثالها ، به وضوح می بینیم که مقاله کلمه Man Der است ،
کلمه Frau Die است ، کلمه Kind Das است.
اگر در unbestimmte Artikel است
وقتی به آن نگاه می کنید ، اگر مقاله آن کلمه را نمی دانید ، نمی توانید درک کنید که مقاله چیست. نمونه:
این مان
eine frau
ایین نوعی است
بیایید بگوییم که ما مقاله کلمه Man را نمی دانیم ، یا ممکن است das باشد. چون مشخص نیست.
2- جدا از آن ، در مورد استفاده از برخی مقاله ها (der Gebrauch des bestimmten Artikels) بله درست است؛
این در مقابل نام هایی قرار می گیرد که یک مورد خاص یا یکبار مصرف را توصیف می کنند.
به عنوان مثال:
Das Stadion در استانبول است شهر ناخالص.
استادیوم استانبول بسیار بزرگ است.
Den Film möchte ich unbedingt ansehen.
من می خواهم فیلم (این) را حتما ببینم.
Die Frau möchte ich kennen lernen.
من دوست دارم با این زن آشنا شوم
در مرحله بالای تقویت صفت و در شماره های توالی ، همیشه از مقاله bestimm (مشخص) استفاده می شود.
به عنوان مثال:
Das ist das hochste Gebaeude der Stadt.
این بلندترین ساختمان در شهر است.
نیش Gehen Sie در انبار دریتتن.
لطفا به طبقه 3 بروید
3- استفاده از مقاله نامشخص (der Gebrauch des unbestimmten Artikels)
این قبل از اسامی که مورد یا شخصی را به نمایندگی از یک ژانر ، یک کلاس توصیف می کنند ، استفاده می شود.
به عنوان مثال:
Wir haben noch eine Stunde Zeit.
یک ساعت دیگر وقت داریم.
در اینجا شما بروید Frage.
من یک سوال دارم.
4- همچنین شرایطی وجود دارد که از مقاله استفاده نمی شود.
الف) در نام مواد منحصر به فرد از مقدار نامشخص:
ایچ ترینکه گرن میلچ.
دوست دارم شیر بخورم.
براوچن سی گلد؟
پول لازم داری؟
ب) در عناوین شغلی:
ایچ بن آرزت.
من یک دکتر هستم
اما اگر این اسم با صفت به کار رفته باشد ، از حرف معین و نامعین نیز متناسب با شرایط استفاده می شود.
نمونه:
Sie ist eine gute Lehrerin.
او معلم خوبی است.
Sie ist die neue Chefin unserer Abteilung.
او رئیس جدید بخش ما است
ج) در اسامی که به شکل -i اسم (Akkusativ) استفاده می شوند و با فعل معنی ایجاد می کنند:
Ich habe گرسنگی.
گرسنه ام
Ich brauche Geld.
من به پول نیاز دارم.
